przez nikogo chłopiec nie chciany przez matke, zamieszkuje na barce. Kiedy wydaje mu sie, że istnieje sam dla siebie poznaje kuleczkę, z biegiem czasu rodzi sie między nimi uczucie. tak więc
pytanie o sens istnienia chłopca pozostawiam retorycznym
Film podejmuje także temat miłości niewinnej, ale już dojrzałej, na tyle, że młodzi chcą podjąc duże ryzyko by ją zachować
Obraz Kędzierzawskiej pokazuje również wątek dzieci z domów dziecka, oczywiście można mówic, że jest on znany, jednak film, go nie stara się przybliżyć, a pokazuje prawdziwość znaną z mass mediów.
Bardzo udana jest w filmie muzyka, nie ma dysonansu między tym co sie dzieje na ekranie, a aktualną linia melodyczną.
I na koniec należy wyróżnić Dorotę Kędzierzawską za seceariusz, oraz pracę z dziećmi na planie: każde dziecko w filmie robi to co napisane w scenariuszu: banda chłopców prześladujących Kundla, robi to autentycznie, bardzo dobrze gra i sam Kundel jak i Kropeczka. Ich spotkania początkowo są oziębłe( tak to pewnie miało wynikać ze scenariusza), i wraz z upływem fabułu stają sie coraz bardziej ciepłe...aż...i tu kończy się film. Równie ważna rolę choć epizodyczną wykreowała siostra kropeczki. Wcieliła sięj ona w zazdrosną siostrę,przypisać jej można typowo ludzkie uczucie- zazdrośći, z miłością w tle.Do czego to doprowadza widz dowie się na końcu
Polecam ten film osobom ktore lubią film, zmusza do refleksji,i zadania sobie ważnych pytań z gruntu natury filozoficznych